نقش احیای انطباقی ابنیه ی تاریخی در توسعه ی پایدار

توسعه پایدار در تمام کشورهایی که به دنبال تعادل بین نیاز های اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی هستند به یک هدف تبدیل شده است.آینده توسعه ی پایدار مستلزم استفاده از ایده های نو آورانه در زمینه های طراحی و مرمت ابنیه میباشد. ابنیه تاریخی جایگاه برجسته ای درتوسعه پایدار دارد زیرا میتواند هر یک از جنبه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی توسعه پایدار را در برگیرد. رویکرد احیا انطباقی فرایندیمتشکل از اصلاح، تطبیق و مرمت با سازه های موجود برای افزایش عمر ابنیه در جهت ارتقای ارزش های پایدار میباشد. درحال حاضر این رویکرددر سراسر جهان قابل اجرا است، مخصوصا در ابنیهای با معماری شاخص که از لحاظ سازه ای در وضعیت مناسبی قرار دارد. هدف این مقاله بررسیاحیای انطباقی با معیارهای توسعه ی پایدار است که به عنوان یک رویکرد نوآورانه برای ارتقای ارزش های پایدار ابنیه ی تاریخی کشورهای در حالتوسعه مطرح می باشد. در این راستا پس از تبیین مفهوم و اهداف توسعه ی پایدار، مثلث پایداری و احیای انطباقی، مولفه های تاثیرگذار توسعهپایدار بر احیای انطباقی استخراج شده است.