بررسی مفهوم «کورا» در اندیشه کریستوا با نظر به رساله تیمائوس افلاطون

ژولیا کریستوا، فیلسوف مطرح جریان پستمدرنیسم، با قرائتی روانکاوانه و زبانشناختی از مفاهیم بنیادین فلسفه، در پی ترسیم جهان و سوژهای سیال و در فرآیند است. وی، در تبیین نظریه خویش، از مفهوم "کورا" استفاده میکند. این مفهوم که اولینبار در رساله تیمائوس افلاطون برای تشریح فرآیند شکلگیری جهان به کار میرود، در تفکر کریستوا نسبتی با زبان مییابد و به عنوان نخستین خاستگاه سوژه تلقی میشود. مقصود این مکتوب توضیح مفهوم "کورا" در اندیشه کریستوا و بیان نسبت آن با کورای افلاطونی است.

کلیدواژه ها:

کورا ، امر نشانهای ، امر نمادین ، سوژه سخن گو ، افلاطون ، کریستوا