بررسی و تحلیل علل تاثیرگذار بر ساماندهی و مداخله در بافت فرسوده شهری

با توجه به دگرگونی و تحولات در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهرها، اهمیت نوسازی و احیا بافتهای فرسوده بیش از گذشته، مشخص می گردد. فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیش تر شهرهای باسابقه و تاریخی ایران،تحت تاثیر آن قرار گرفته اند و این مساله، رشد بافت شهری را مختل و به پیرامون سوق می دهد و هزینه های زیادی را با ایجاد بافت های جدید، تحمیل می کند. در طول ده ه های اخیر اثر بخشی و تقابل عوامل اقتصادی– اجتماعی و جمعیتی بر یکدیگر ،ضمن تغییر در فضای ساخته شده شهری، نواحی اطراف را نیز در مقیاسی وسیع با سیمایکاملا۰ جدید به فضای کالبدی شهر افزوده و بدین ترتیب تعادل و پیوستگی سنتی فضای کالبدی و نقش عناصر مهم آن در هم شکسته شده است.به طور کلی، بافت فرسوده شهری به عرصه هایی از محدوده قانونی شهرها اطلاق میشود که به دلیل فرسودگی کالبدی، برخورداری نامناسب از دسترسی سواره، تاسیسات، خدمات و زیرساخت های شهری آسیب پذیر بوده و از ارزش مکانی، محیطی و اقتصادی نازلی برخوردارند. نهضت نوسازی بافت های فرسوده شهری ، به مفهوم یک خیزش عمومی برای نوسازی واحدها و محلات فرسوده شهری است و در صورتی تحقق می یابد که بستر آن فراهم و پیش نیازهای آن تامین شده باشد. مهمترین پیش نیاز عملیات بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری ایجاد ساز و کار و ساختار اجرایی مناسب در سطح محلات می باشد.این پژوهش با رویکردی توصیفی- تحلیلی، از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای به بررسی و تجزیه و تحلیل عوامل موثر بر ساماندهی و مداخله در بافت فرسوده پرداخته است. هدف از این نوشتار دستیابی به شاخص های موثر ، جهت مداخله در بافت های فرسوده شهری می باشد که با شرایط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی شهرهای ایران، انطباق بیشتری نیز داشته باشد.