استفاده از ظرفیت های بخش خصوصی در قالب قراردادهای BOO و BOT ، موردکاوی: تجربه شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور در ساخت و بهره برداری آب شیرین کن های کشور

یکی از زیرساخت­های اساسی هر جامعه­ای، تاسیسات تامین آب شرب و بهداشت می­باشد. توسعه جوامع بدون اتکا به منابع آبی پایدار و مناسب امکان­پذیر نبوده و با چالش­های فراوانی روبرو خواهد بود. کشور ایران با توجه به روند رو به رشد توسعه در تمامی ابعاد، نیازمند اجرای طرح های تامین آب مورد نیاز بخش­های شرب، بهداشت و صنایع بوده و از سوی دیگر با توجه به موقعیت جغرافیایی و اقلیمی کشور، با کمبود شدید منابع آبی نیز مواجه می باشد. به این ترتیب مدیریت صحیح منابع آبی در اختیار و همچنین تامین آب از روش­های غیرمتعارف آب نظیر احداث تاسیسات نمک­زدایی آب­های شور و لب­شور و همچنین بازچرخانی و استفاده مجدد آب، از رویکردهای اساسی و گزینه­های گریزناپذیر برای آینده کشور می­باشد. استفاده از رویکرد گسترش تاسیسات نمک­زدایی برای تامین آب شرب و بهداشت و ماهیت این تاسیسات، زمینه حضور بخش خصوصی را به منظور سرمایه­گذاری در احداث این تاسیسات فراهم آورده است. از این رو جذب و سرمایه­گذاری بخش خصوصی در احداث تاسیسات نمک­زدایی در قالب ترتیبات قراردادی، به عنوان یک راهکار از طریق شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور پی­گیری و با پیش­بینی قوانین و بسترهای مناسب جهت تحقق این هدف، طی سالیان اخیر، تجربه بسیار موفــــقی در این زمینه صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

آب شیرین کن ، ترتیبات قراردادی ، ریسک سرمایه گذاری ، بخش خصوصی ، قانون خرید تضمینی آب