نقش تراسترها در سامانههای فضایی

فضاپیماها، مانند راکتها، ماهوارهها و کاوشگرهای فضایی، راکتهای کوچکی برای کنترل مانورها و زاویه دید به نام تراسترها دارند. این تراسترها با خروج گاز از نازل خود نیرو (تراست) ایجاد میکنند. کاهش مصرف پیشرانه، بهبود عملکرد، جابجایی ایمن و هزینه کم ملزومات تراسترهایی میباشد که برای مانور و کنترل زاویه دید ماهوارهها استفاده میشود. به همین دلیل، سامانههای کنترل واکنشی به سمت استفاده از پیشرانههای جدید (پیشرانههای سبز) بهجای پیشرانههای سمی حرکت میکند. انواع مختلفی از پیشرانههای سبز تولید شده که به دلایلی مانند قابلیت انبارداری پایین، ایمپالس ویژه کم و چگالی کم مورد استفاده قرار نگرفتهاند. هیدروژن پراکساید، نیتروز اکساید، هیدروکسیل آمونیوم نیترات، هیدرازینیوم نیتروفرمات و آمونیوم دینیترامید پیشرانههای سبزی هستند که مورد تایید بسیاری از ارگانها قرار گرفته و از آنها در تراسترهای فضایی استفاده شده است. این مقاله با معرفی اجمالی انواع تراسترها، پیشرانههای سبز استفاد شده را مقایسه نموده، بهترین گزینه را پیشنهاد میکند. 

کلیدواژه ها:

تراستر ، پیشرانه سبز ، تراسترهای الکتریکی ، پیشرانههای تکجزئی ، پیشرانههای جامد مرکب سبز ، پیشرانش فضایی