رابطه درک بیماری با باورهای وسواسی با میانجی گری سلامت عمومی در بیماران مراجعه کننده جهت تشخیص کرونا

مقدمه: بحران بیماری کرونا به شیوه های متفاوتی اعم از جسمانی، هیجانی، اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی تاثیر گذار بوده است. که یکی از مهم ترین متغیر روان شناختی سلامت عمومی است. بنابراین هدف این پژوهش رابطه درک بیماری با باورهای وسواسی با میانجی گری سلامت عمومی در بیماران جهت تشخیص کرونا بود. روش پژوهش: توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی چهار گانه استان تهران در سال ۹۹-۹۸ برای تشخیص بیماری کرونا بودند. که از این تعداد ۳۸۴ نفر از مراجعه کنندگان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. سپس به کلیه پرسش نامه های درک بیماری، سلامت عمومی و باور وسواسی پاسخ دادند. یافته ها: به منظور ارزیابی از الگویابی معادلات ساختاری SEM استفاده شد. جهت تعیین کفایت برازش الگوی پیشنهادی با داده ها، ترکیبی از شاخص های برازندگی مورد استفاده قرار گرفتند. جهت بررسی روابط واسطه ای از روش بوت استراپ استفاده شد. یافته ها نشان داد که الگوی مد نظر پژوهش دارای برازش است و سلامت عمومی رابطه بین درک بیماری و باورهای وسواسی را میانجی گری می کند. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها با بالا رفتن سطح درک بیماری، سلامت عمومی افزایش یافته و باورهای وسواسی کاهش می یابند. بنابراین تقویت ادراک بیماری به منظور کمک به سلامت عمومی و کاهش باورهای وسواسی می تواند به بهبود بیماران کمک کند. بنابراین بالابردن درک بیماری به عنوان یک راهبرد مهم در مداخله های درمانی و آموزشی ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

درک بیماری ، باورهای وسواسی ، سلامت عمومی ، کرونا