مقایسه اثربخشی روش های تدریس مشارکتی و بارش مغزی و کفایت اجتماعی

این پژوهش به منظور مقایسه اثربخشی روش های تدریس مشارکتی و بارش مغزی بر کفایت اجتماعی دانش آموزان پسر دوم راهنمایی به شهرستان قدس صورت گرفته است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است و برای رسیدن به هدف از روش تحقیق شبه آزمایشی استفاده شده است، طرح تحقیق شامل پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش ۱ و ۲ است. جامعه این پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان پسر دوم راهنمایی شهرستان قدس که در سال تحصیلی ۹۱-۹۰ مشغول به تحصیل بودند. کلاس های ½ و ۳/۲ مدرسه راهنمیی شهید مرتضوی به عنوان نمونه آماری و با استفاده از روش تصادفی خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. به طور تصادفی کلاس ۳/۲ در معرض متغیر مستقل روش مشارکتی و کلاس ½ معرض متغیر مستقل روش بارش مغزی قرار داده شده اند، ابتدا پیش آزمون کفایت اجتماعی از هر دو گروه گرفته شد و بعد از اجرای دوره در نیمسال دوم سال از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از اجرای پیش آزمون و پس آزمون، با استفاده آزمون تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) برای نمرات اختلافی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ای پژوهش نشان داد که روش تدریس مشارکتی در مقایسه با روش بارش مغزی اثربخشی بیشتری بر کفایت اجتماعی دارد. پیشنهاد می شود برای بهبود وضعیت روانی- اجتماعی دانش آموزان معلمان با کاربرد روش های فعال تدریس آشنا شوند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، یادگیری مشارکتی ، بارش مغزی ، کفایت اجتماعی