نقش میانجی تابآوری در ارتباط بین شفقت خود و عزت نفس با بهزیستی روانشناختی افراد نظامی

اهداف: سلامت روان افراد نظامی و متغیرهای زمینهساز آن اهمیت زیادی برای نیروهای مسلح و جامعه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شفقت خود و عزت نفس با میانجیگری تابآوری بر بهزیستی روانشناختی افراد نظامی، در قالب یک مدل علی انجام گرفت. مواد و روشها: این پژوهش توصیفی- همبستگی در دیماه سال ۱۳۹۷ بر روی کلیه افراد ساکن در یک شهرک نظامی در تهران با حجم نمونه ۲۰۰ نفر به روش نمونهگیری تصادفی ساده انجام شد. ابزار گردآوریی دادهها، پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی، شفقت به خود، عزت نفس روزنبرگ و تابآوری بود. مدل فرضی پژوهش از طریق روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرمافزار Lisrel ۸.۵۴ مورد تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش، بهزیستی روانشناختی به عنوان متغیر وابسته، تابآوری متغیر میانجی و متغیرهای شفقت به خود و عزت نفس به عنوان متغیرهای مستقل بودند. یافتهها: نتایج نهایی بیانگر معناداربودن تاثیر متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته در هر مسیر و با اطمینان ۹۵% بود. همچنین شاخصهای نیکویی برازش RMSEA، GFI، AGFI، IFI، RFI حاکی از برازندگی مطلوب مدل پیشنهادی و تطابق آن با دادههای تجربی بود. نتیجهگیری: متغیرهای شفقت خود و عزت نفس، هم بهصورت مستقیم و هم از طریق تقویت تابآوری میتوانند نقش بهسزایی در سطح بهزیستی روانی افراد نظامی داشته باشند. نقش شفقت خود در افزایش تابآوری و بهزیستی روانشناختی، بیشتر از عزت نفس است.

کلیدواژه ها:

Military Personnel ، Resilience ، Self Esteem ، Psychological Well-Being ، افراد نظامی ، تابآوری ، عزت نفس ، بهزیستی روانشناختی