بررسی میزان بیان پروتئینهای HSP۷۰ و HSP۹۰ ریوی در پاسخ به کاهش بار تمرین در شرایط هیپوکسی

مقدمه: با وجود شناخت کاهش بار تمرین ورزشی بهعنوان الگویی برای افزایش عملکرد ورزشی در شرایط طبیعی، اطلاعاتی در ارتباط با تاثیر این الگوی تمرینی بر اندامهای داخلی در شرایط هیپوکسی وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخدهی پروتئینهای HSP۷۰ و HSP۹۰ ریوی به کاهش بار تمرین در شرایط هیپوکسی بود. روش بررسی: نمونههای پژوهش حاضر شامل ۲۴ سر رت نر نژاد ویستار (۸ سر کنترل، ۱۶ سر تجربی)، کاملا سالم و بدون سابقه بیماری (سن ۴ هفته و میانگین وزنی ۹±۷۲ گرم) بود. گروه تجربی پس از شش هفته تمرین تناوبی، به مدت سه هفته در محیط هیپوکسی نگهداری شدند. نیمی از رتهای تجربی در طی سه هفته قرارگیری در هیپوکسی، به اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر (تیپر) پرداختند. جهت اندازهگیری میزان بیان پروتئینهای HSP۷۰ و HSP۹۰، بافت ریه خارج شده و مورد سنجش قرار گرفت. جهت تحلیل دادهها از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه استفاده و ۰۵/۰p≤ سطح معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: بیان پروتئینهای HSP۷۰ و HSP۹۰ در گروه هیپوکسی نسبت به گروه کنترل بهطور معنیدار افزایش یافت (۰۵/۰p≤). در گروه هیپوکسی تیپر نیز نسبت به گروه هیپوکسی، بیان پروتئینهای ذکرشده کاهش معنیدار نشان داد (۰۵/۰ p≤). بحث و نتیجهگیری: به نظر میرسد هیپوکسی سبب تنش بیولوژیکی ریه میشود که پاسخ محافظتی ریه از طریق افزایش بیان پروتئینهای شوک حرارتی را در پی دارد و احتمالا اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر در شرایط هیپوکسی به حفظ هموستاز ریه کمک میکند.

کلیدواژه ها:

Hypoxia ، Heat-Shock Proteins ، Lung ، هیپوکسی ، پروتئین شوک حرارتی ، ریه