بررسی کیفیت زهآب زهکشهای زیرزمینی اراضی شالیزاری براساس پارامترهای طراحی
محل انتشار: فصلنامه علوم و مهندسی آبیاری، دوره: 37، شماره: 4
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 282
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISE-37-4_010
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
برای رفع وضعیت غرقابی و ماندابی بخش وسیعی از شالیزارهای شمال ایران و برقراری شرایط کشت در فصلهای پاییز و زمستان، احداث سیستمهای زهکشی زیرزمینی ضروری میباشد. طراحی مناسب عمق و فاصله سیستم زهکشی باعث به حداقل رساندن اثر منفی زهآبها بر محیط زیست خواهد شد. در این تحقیق، اثر سیستمهای مختلف زهکشی بر میزان سدیم، کلر و سولفات زهآب در ۵/۴ هکتار از اراضی شالیزاری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در طول دو فصل کشت برنج و کلزا بررسی شد. تیمارهای مورد آزمایش عبارت بودند از: چهار سیستم زهکشی زیرزمینی با عمق ۹/۰ متر و فاصله زهکش ۳۰ متر با پوشش معدنی (D۰.۹L۳۰)، عمق ۶۵/۰ متر و فاصله زهکش ۳۰ متر با پوشش معدنی (D۰.۶۵L۳۰)، عمق ۶۵/۰ متر و فاصله زهکش ۱۵ متر با پوشش معدنی (D۰.۶۵L۱۵S) و عمق ۶۵/۰ متر و فاصله زهکش ۱۵ متر با پوشش مصنوعی (D۰.۶۵L۱۵F) و یک سیستم زهکشی زیرزمینی دو عمقی با فاصله زهکش ۱۵ متر و اعماق نصب ۶۵/۰ و ۹/۰ متر بهصورت یک در میان (دوعمقی). در طول مدت مطالعه، میزان سدیم، کلر و سولفات زهآب زهکشها اندازهگیری شد. براساس نتایج، با افزایش فاصله زهکشها از ۱۵ متر به ۳۰ متر، میزان متوسط سدیم، کلر و سولفات زهآب زهکش کاهش یافت. همچنین، کمترین مقادیر غلظت سدیم، کلر، سولفات و کل املاح خروجی مربوط به تیمار D۰.۹L۳۰بود. در نتیجه، این سیستم زهکشی از نظر کیفیت زهآب اثر منفی زیست محیطی کمتری در مقایسه با سیستمهای دیگر در پی داشت.
نویسندگان
مهدی جعفری تلوکلایی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
علی شاهنظری
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
میر خالق ضیاتبار احمدی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
عبدالله درزی نت چالی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری