ایرادها و نقاط ضعف قانون هوای پاک در مقایسه با قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا

بعد از گذشت نیم قرن از تدوین اولین ضوابط مرتبط با آلودگی هوای شهرهای ایران در قانون اصلاح پارهای از مواد و الحاق مواد جدید به قانون شهرداری در سال ۱۳۴۵ و با استفاده از تجارب حاصل از اجرای ۲۲ساله قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا مصوب ۱۳۷۴، قوای مقننه و مجریه اقدام به تصویب قانون هوای پاک در سال ۱۳۹۶ کردند. اگرچه قانون هوای پاک حاوی نوآوریها و نقاط قوت فراوان است، اما متاسفانه این قانون دارای نقاط ضعف و ایرادهایی نیز میباشد که عدم رفع آنها، اجرای صحیح این قانون را دشوار و موفقیت آن را ناممکن خواهد کرد. بعضی از مهمترین ایرادها و نقاط ضعف این قانون که در این نوشتار مورد بررسی قرار میگیرند عبارتاند از: الف- کاهش سرعت عمل در تشخیص وضعیتهای اضطراری آلودگی هوا و اتخاذ اقدامهای لازم در این وضعیتها؛ ب- تعارض و همپوشانی میان بعضی مواد؛ پ- کمتوجهی به پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مبارزه با آلودگی هوا در بعضی موارد؛ ت-عدم اعطای حق عام دادخواهی به نفع عموم به سازمان حفاظت محیط زیست؛ ث- ایرادهای متعدد در زمینه ضوابط کیفری بویژه عدم پیشبینی رسیدگی قضایی فوری (خارج نوبت) و عدم استفاده از مجازات حبس و ج- مبهم بودن بعضی مواد.  

کلیدواژه ها:

قانون هوای پاک ، قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ، آلودگی هوا ، سازمان حفاظت محیط زیست ، منابع آلاینده