بررسی و نقد شیوه تدبر «سوره - واژه محور» قرآن کریم

تدبر دستوری همگانی است که انجام آن در قرآن برای عموم میسر دانسته شده است؛ صاحبنظران علوم قرآنی در پی ساده‎ترین راه برای آموزش تدبر در قرآن به عموم مردم روشهائی را به دست دادهاند. ازجمله روشهای ارائه شده، شیوه سوره-واژه‎محور است. شیوهای که برای تدبر در قرآن، تکیه محض بر واژه و یا بر یک سوره خاص نداشته؛ بلکه بهصورت تلفیقی به کلمات و سورهها می‎پردازد. این مقاله به شیوه کتابخانهای و با روش توصیفی- تحلیلی به نقد شیوه تدبر سوره - واژهمحور قرآن کریم و کارکردهای پرداختهاست. در شیوه سوره – واژه محور، تدبر احاطه بر غرض نزول کلمات، آیات و سور معنا شده که شرط تحقق آن طهارت بوده و نخستین گام در آن، تفکر است. تدبر در این شیوه، از سطوح مختلفی برخوردار میباشد که با رسم نمودارهایی همراه است. این شیوه ضمن بهرهمندی از امتیازات، مورد نقد مبنائی و روشی است؛ تدبر، احاطه و دستیابی به کنه مطلب نیست بلکه دقت و تاملی عمیق است که همراه با توجه قلبی باشد. ثانیا تفکر، سطحی متفاوت از تدبر بوده و نباید مرحلهای از آن دانست. ثالثا هدف تدبر، عمومی کردن فهم قرآن است لذا تعیین سطوح مختلف در استفاده از این شیوه و رسم نمودارهای پیچیده که نیازمند کسب مهارتهای فراوانی است برای عموم میسر نبوده و به تفسیر نزدیکتر است. رابعا آنچه در شیوه مورد بحث به تدبر کلمهای یاد میشود، نوآوری خاصی نشده است جز اینکه نمودارهای پیچیده به آن اضافه شده که فرد را دچار سرگردانی می‎‎‎کند.

کلیدواژه های بررسی و نقد شیوه تدبر «سوره - واژه محور» قرآن کریم:

تدبر ، برداشت ، واژه‏ محور ، سورهمحور ، فهم قرآن