نیچه و نقد عقل محض
محل انتشار: دوفصلنامه غرب شناسی بنیادی، دوره: 4، شماره: 1
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 212
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_OCCIDE-4-1_004
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
در این مقاله تلاش میکنیم تا فلسفه نقادی کانت، بهویژه آموزههای کتاب نقد عقل محض، را از نگاه نقادانه نیچه بررسی کنیم. از آنجا که نیچه به کل نظامهای مابعدالطبیعی و فیلسوفان غربی از افلاطون گرفته تا کانت و هگل هم انتقاداتی یکسان و هم ویژه دارد، در این پژوهش نخست به نگاه انتقادی نیچه به کل تاریخ فلسفه، و سپس به نقدهای خاص او به آموزههای کانتی در نقد اول او، میپردازیم. به باور نیچه، کانت با تحویل فلسفه به معرفتشناسی، تفکر فلسفی را در آستانه مرگ قرار داد؛ اساسا نیچه معتقد است فلسفه به معنای اصیل و درست آن، آفریدن معنا و گونهای قانونگذاری به شمار میرود. نیچه، بر مبنای موضع خود که میتوان از آن به «چشماندازگرایی» تعبیر کرد، انقلاب کپرنیکی کانت را زیر سوال میبرد و بر همین اساس، آموزههای وی را، از قبیل احکام ترکیبی پیشینی، زمان و مکان، مقولات، و تفکیک پدیدار از شی فینفسه، به چالش میکشد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی کرباسیزاده اصفهانی
استادیار گروه فلسفه، دانشگاه اصفهان