رابطه سیستمی میان نظام عام حقوق بینالملل و خرده نظام حقوق معاهدات در قرآن

نوشتار پیش رو به این مسئله میپردازد که از آموزههای قرآن کریم میتوان میان قواعد عام مسئولیت بین المللی و حقوق خاص معاهدات ارتباطی نظام واره برداشت کرد. رویکرد سیستمی که به تازگی در پاسخ به معضل از همگسستگی، چند پارگی و تکثر در حقوق بینالملل معاصر به ویژه در رژیم خودبسنده معاهدات، ظهور کرده و رابطه نظاممند میان قواعد اولیه و ثانویه را تعریف نموده، پیشتر در قرآن بیان شده است. در این کتاب آسمانی برای صیانت از تعهدات ناشی از معاهدات که الزاماتی اولیه را موجب میگردند، این تدبیر حکیمانه پیشبینی شده است که میبایست تعهداتی پسین، عدالت محور و عام بر خاطی حکم شود. همچنین تناسب میان خسارت ناشی از عهد شکنی و جبران آن در قواعد ثانویه قرآنی، اصلی اصیل است که سبقت در عدالت خواهی را نشان میدهد؛ از اینرو، نوشتار حاضر میکوشد تا دو عنصر کارآمدی و دادگسترانه را با تطبیق بر رهیافت جاری حقوق بین الملل در رویکرد سیستمی این کتاب الهی اثبات کند.

کلیدواژه ها:

قرآن ، حقوق ، رژیم خود بسنده (حقوق معاهدات) ، نظام عام حقوق بینالملل ، جبران خسارت ، اصل تناسب