یک مدل برنامهریزی ریاضی برای مکانیابی پارکینگهای عمومی غیرحاشیهای (مطالعه موردی: منطقه مرکزی شهر اصفهان)

با توجه به افزایش جمعیت و رشد ناموزون شهرها از یک طرف و افزایش خودروها از طرف دیگر بهمنظور کاهش ازدحام ترافیکی در مناطق مرکزی شهرها، احداث پارکینگهای غیرحاشیهای بهعنوان یکی از راهکارهای موثر، میتواند مدنظر قرار گیرد. احداث این تسهیلات درصورتیکه با مدیریت، ترافیک با کاهش حجم پارک حاشیهای همراه شود، سبب افزایش عرض مفید خیابانها و روانتر شدن ترافیک خواهد شد. ازآنجاییکه ایجاد پارکینگهای عمومی مستلزم صرف هزینههای زیاد است، لذا تعیین مکان بهینه آنها به شیوهای که همه شهروندان بهنحو موثر از آن بهرهمند شوند، ضروری است. در این مقاله با استفاده از تئوری مکانیابییک مدل ریاضی چندهدفه شامل: بیشینهکردن تقاضای پوششیافته، کمینهکردن فاصله پیادهروی و هزینههای مختلف، برای مکانیابی پارکینگهای غیرحاشیهای عمومی ارائه شد. در این تحقیق فاصله پوشش پارکینگها به‎صورت غیرقطعی فرض شد و انواع مختلف پارکینگها مدنظر قرار گرفت. درنهایت، مدل پیشنهادی بر روی دو ناحیه از نواحی ترافیکی محدوده مرکزی شهر اصفهان، پس از برداشت اطلاعات موردنیاز، اجرا شد. سپس بهمنظور حل مدل چندهدفه ارائه شده، از روش ε-محدودیت استفادهشد که جوابها، تایید کارشناسان حملونقل شهری را به همراه داشت.

کلیدواژه ها:

پارکینگهای عمومی ، تصمیمگیری چندهدفه ، شهر اصفهان ، مکانیابی تسهیلات ، مدلسازی ریاضی