جلوههای رمانتیک در «سه تابلو مریم» میرزاده عشقی و «مرتا البانیه» جبران خلیل جبران

میرزاده عشقی و جبران خلیل جبران، برخی از اصول مکتب رمانتیسم را در آثار خود بازتاب داده­اند و همین امر باعث وجوه مشترکی در آثار این دو شاعر ایرانی و لبنانی شده است. نوشتار پیش رو درصدد است تا با بررسی شعر «سه تابلو مریم» (ایده­آل) میرزاده عشقی و «مرتا البانیه» جبران خلیل جبران، به تفاوت­ها و شباهت­ها­ی آن­ها براساس معیارهای مکتب رمانتیسم بپردازد و میزان توفیق هرکدام از این شاعر و نویسنده را در این بررسی و تطبیق معلوم سازد. طبیعت­گرایی، جانبداری از روستا در برابر شهر، آزادی، مرگ­اندیشی، تخیل­گرایی، همدلی با محرومان، یاس و ناامیدی، آرمان گرایی و رویاپروری از ویژگی ها و اصول مکتب رمانتیسم است که در آثار این دو شاعر نمود می­یابند. یافته­های پژوهش حاضر، بیانگر این است که هم در اثر مورد بررسی میرزاده عشقی و هم در اثر جبران خلیل جبران، طبیعت­گرایی و مظاهر آن، بیان توصیفی و روایتی داستانی - نمایشی دارند و این بیان، فضای غنایی و رمانتیکی را ایجاد کرده است که از نوع رمانتیسم احساساتی و عاشقانه نیست؛ بلکه صیغه­ای اجتماعی و انقلابی دارد.  

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، رمانتیسم ، سه تابلو مریم ، مرتا البانیه ، میرزاده عشقی ، جبران خلیل جبران