هویت شخصی و جمعی و مولفههای بارز آنها در شعر محمود درویش و قیصر امینپور
محل انتشار: کاوش نامه ادبیات تطبیقی، دوره: 10، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 336
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCCL-10-4_002
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
محمود درویش و قیصر امینپور هر دو از شاعرانی هستند که در آثارشان هویت - چه اجتماعی و چه فردی - رشد، بلوغ و تبلور ویژهای یافته است؛ تعهد اجتماعی و معنابخشیدن به آرمانهای فرمی و ساختاری یک شعر، از اجزا جدانشدنی شعر متعهد بوده است؛ بهطوری که بسیاری از منتقدان هدف نهایی شعر را تحقق همین تعهد دانستهاند. وجود هویتهای فردی و جمعی در شعر، زمینهساز بروز آرمانهای شخصی و اجتماعی میشود که شاعر بهوسیله آنها همزادپنداری خود با جامعه و مخاطب خاص را بهنمایش میگذارد. محمود درویش و قیصر امینپور هردو از هویتهای جمعی خود، برای حفظ ارزشهای جامعه و روحیه انقلابی، نهایت استفاده را بردهاند تا جایی که بسیاری از شاخصههای محتوایی آثارشان از زاویه دید این گرایش، قابل تحلیل و تطبیق است. عشق به وطن، مقاومت و مبارزه، نوستالژی جمعی، تاریخ یک ملت و... از ارکان قابل لمس این نگاه است. درکنار این واکنش متعهدانه، هویت شخصی نیز توانسته خود را - نه در حد هویتهای جمعی - پررنگ سازد؛ اما بستر رشد و نمو آن هرگز نتوانسته به طورکامل، خود را به شخص و روحیه فردی محدود سازد و شاعر همیشه در مسیر میل به اجتماع و خروج از هویت شخصی گام برداشته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مسعود سپه وندی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خرمآباد، خرمآباد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :