بررسی تطبیقی حقوق کیفری ایران با اسناد بینالمللی در زمینه مقابله و پیشگیری از وقوع تروریسم سایبری

پیشگیری از وقوع تروریسم سایبری به منظور حمایت از بزهدیدگان آن است اما در میان اکثر نظامهای حقوقی جهان، به جرمانگاری تروریسم سایبری، صریح و اختصاصی پرداخته نشده است. بررسی منابع قانونی در حقوق ایران نشان می­دهد که در خصوص پیشگیری از این بزه در مقررات کیفری، مقرره خاصی وجود ندارد بلکه با استناد به برخی قوانین عام همچون قانون جرایم رایانهای و قانون مجازات اسلامی میتوان به مواضع پیشگیرانه حقوق کیفری ایران در زمینه پیشگیری از این بزه و حمایت از بزهدیدگان آن اشاره کرد. لذا قانون کیفری ایران فاقد جرمانگاری مستقل در مورد تروریسم و جرایم آن است و در واقع، سیاست جنایی ایران مبتنی بر سیاست مصداقی است و میتوان از مواردی که با مفهوم تروریسم منطبق است (مانند محاربه)، آن را تشخیص داد. به منظور ممانعت از هرگونه ایراد خسارت بیشتر بر زیرساختهای اطلاعاتی کشور، لزوم اتخاذ تدابیر پیشگیرانه احساس میشود. با نگاهی به اسناد بینالمللی درباره جرایم سایبری و تروریستی و انواع قطعنامههای سازمانهای بینالمللی، جهانی و منطقهای که سازمان ملل متحد در راس آنها قرار دارد، میتوان به این نتیجه رسید که در سطح فراملی اقدامات کافی و شایستهای به منظور پیشگیری از تروریسم سایبری صورت نپذیرفته است.

کلیدواژه ها:

تروریسم سایبری ، پیشگیری ، بزهدیدگان ، حقوق ایران ، اسناد بینالمللی