تعیین نسب مادری نوزاد در ترمیم ژنتیکی زیگوت و تخمک

یکی از شیوههای ژن درمانی در ناهنجارهای جنینی، دریافت میتوکندری اهدایی از تخمک ثالث است؛ که با روش انتقال پیش هسته و روش انتقال تخمک و ابزارهای مختلف آن، از نظر فقهی دارای مسائل مهمی است؛ از آن جمله بحث نسب مادری چنین فرزندی است که از این روش به دنیا می‎آید. از این رو، این نوشته به روش تحلیلی و استنباطی با رجوع به منابع فقهی به سبک کتابخانه‎ای نسب مادری نوزاد حاصل از دستکاری ژنتیکی را مورد بررسی قرار میدهد و چنین مینماید که هر چند در صدر اسلام و عرب جاهلی ملاک مادر بودن، حمل و ولادت کودک بوده است و اصلا از وجود تخمک و تکون کودک از آن، خبر نداشتند، ولی تاکید عرف این زمان بر اهمیت نقش تخمک و هسته آن در تولید انسان، ارتکازات عرفی عصر نزول را تحلیل و تبیین میکند؛ به ویژه آنکه از دیدگاه لغوی و عرفی، «ام» به معنای اصل هر چیز و عماد آن است و از این رو، صاحب هسته تخمک، مادر شرعی نوزاد آزمایشگاهی محسوب میگردد و نسب برای او ثابت است؛ زیرا پیدایش اصل جنین از ترکیب کروموزمهای هسته تخمک با اسپرم مرد میباشد.

کلیدواژه ها:

تخمک ، باروری ، نسب ، ژنتیک ، حکم