بینامتنی ذاتی اشعار عربی و فارسی سعدی (مضامین مشترک اشعار فارسی و عربی سعدی)

بینامتنیت گویای این امر است که هر متنی در برههای از زمان، تحت تاثیر آثار قبل از خود بوده و با تغییر و تحول آثار پیشین به خود هویتی متنی بخشیده است. در سایهسار این نوع نگرش، هر متنی زاییده آرا و اندیشههای متون پیش از خود است. یکی از انواع بینامتنیت را بینامتنی ذاتی مینامند؛ بینامتنی ذاتی، روابط متنی یک اثر با دیگر آثار همان نویسنده یا شاعر است که در متن دیگری نیز ظهور یافته، اما نه به مثابه تکرار. سعدی، شیخ المتکلمین و شاعر ذولسانین، مضامین و مفاهیمی در اشعار عربی خود به­کار برده که این مضامین در اشعار فارسی او نیز به­کار رفته است. پژوهش حاضر، به شیوه تحلیل محتوا و با رویکردی زیباشناختی، اشعار عربی و فارسی سعدی را از دیدگاه بینامتنی ذاتی کاویده و شباهتهای مضمونی و ظرافتهای لفظی و معنوی سخن سعدی را بیش از پیش نشان داده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که شیخ اجل با هنرمندی خویش در تکرار مضامین، هرگز دچار دوبارهگویی نشده و ذوق و قریحه سرشار او با استفاده از تکنیکها و آرایههای ادبی و بلاغی، هر بار جامهای نو به سخنش پوشانده و مخاطب را مسحور هنرنمایی خویش کرده است. نکته مهم اینکه کلام سعدی در بینامتنی ذاتی سخنانش نه تنها به تکرار نینجامیده، بلکه منجر به خلق تصاویر جدید و ممتاز شده و این همان ویژگی است که سعدی را از دیگران متمایز کرده است.

کلیدواژه ها:

بینامتنی ذاتی ، سعدی ، شعر عربی ، شعر فارسی