ارزیابی نواحی بهینه برای احداث پنل های خورشیدی با استفاده از سنجش از دور و GIS در استان خوزستان

انرژی خورشیدی از جمله انرژی های پاک و تجدیدپذیری است که در همه جای جهان قابل بهره برداری است. با توجه به اینکه محل قرار گرفتن نیروگاه خورشیدی تأثیر بسزایی در میزان تولید و بازدهی آن دارد، تعیین مناطق مناسب برای احداث آن نیز اهمیت ویژه ای دارد. بنابراین این مطالعه با هدف مکانیابی نیروگاه خورشیدی در استان خوزستان با بررسی معیارهای اقلیمی، محیطی و اقتصادی با استفاده از روش سیستم استنتاج فازی( FIS ) و با داده های سنجش از دور RS و سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS انجام گرفت. زیرمعیارهایی که برای این مطالعه در نظر گرفته شد شامل: گرد غبار، رطوبت هوا، دمای هوا، بارندگی، ابرناکی، ساعت آفتابی، تابش خورشیدی، مدل رقومی ارتفاع، شیب، جهت دامنه، پوشش سطح زمین، مناطق حفاظت شده، فاصله از مراکز جمعیتی، فاصله از گسل، فاصله از خطوط انتقال نیرو و فاصله از راه ها بوده که با استفاده از RS و GIS تهیه شدند. پس از تهیه زیرمعیارها، به منظور همپوشانی با استفاده از FIS لایه ها به نرم افزار Matlab منتقل شدند و با تعریف قواعدی بر روی لایه ها، نقشه پتانسیل استان جهت احداث نیروگاه خورشیدی به دست آمد. با بررسی نتایج به دست آمده با واقعیت زمینی صحت نتایج به دست آمده تائید گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که بهترین شهرهای این استان جهت احداث نیروگاه خورشیدی شهرهای خرمشهر، آبادان و باغملک هستند که در غالبا در جنوب غربی و شرق استان قرار گرفتند. از طرف دیگر مناطق غربی و شمالی استان نسبت به سایر مناطق پتانسیل کمتری را جهت احداث پنل های خورشیدی دارند.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدید پذیر ، سنجش از دور ، تناسب اراضی ، نیروگاه خورشیدی ، داده ماهواره ای