بررسی اجزای کلام در جنیدنامه

  از جمله بررسی‌های مفید برای آشکار شدن ساز و کار روایت‌ها و به طور خاص قصّه‌های عامیانه، روش تجزیه و تحلیل تودوروف، نظریه‌پرداز عرصه ساختارگرایی است که در تحلیل روایت‌های اسطوره‌ای به کار گرفته شده است. وی این نوع قصّه‌ها را از جنبه‌های مختلف مورد توجه قرار داده و در بررسی اجزای کلام قصه‌ها، آنها را همچون پاره‌های گفتمان به سه دسته اسم، صفت و فعل تقسیم کرده است. بنابراین با تجزیه و تحلیل روایت، می‌توان به واحدهایی صوری دست پیدا کرد که با اجزای کلام دستوری شباهت چشمگیری دارند.   این نوشته «جنیدنامه» را از جنبه اجزای کلام بررسی می‌کند و می‌کوشد، با تکیه بر نظریه تودوروف به درک ارتباط متقابل شخصیت‌های «جنیدنامه» دست یابد. برای دستیابی به این هدف ابتدا توضیح مختصری در مورد نظریه تودوروف در زمینه اجزای کلام داده می‌شود و سپس اجزای کلام؛ یعنی اسم خاص (شخصیت)، فعل (کنش)، صفت (ویژگی) و همچنین چگونگی ارتباط شخصیت‌های قصّه با توجه به هریک از این اجزا مورد توجه قرار می‌گیرد. بررسی این ویژگی در درک پیکربندی روایت و نیز شناخت زنجیره ارتباطات شخصیت‌ها که قصه بر اساس آن پایه‌ریزی می‌شود مؤثّر خواهد بود.  

کلیدواژه ها:

قصّه عامیانه ، جنیدنامه ، تودوروف ، ساختارگرایی ، نظریه روایت ، نظریه اجزای کلام