اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری گروهی بر تبعیت از درمان زنان مبتلا به سرطان پستان
محل انتشار: دوماهنامه فیض، دوره: 23، شماره: 5
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 324
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEYZ-23-5_007
تاریخ نمایه سازی: 1 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تأثیر درمان فعال‌سازی رفتاری گروهی بر تبعیت از درمان زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد. کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان که در سال 1397 به بیمارستان ایران‌مهر بیرجند مراجعه کردند، به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند و به روش دردسترس با ۶۰ نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به بیمارستان، مصاحبه ساختارمند هم راستا با هدف پژوهش انجام شد. سپس 32 بیمار با شرایط ورود انتخاب شدند و بعد از آن به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اطلاعات با پرسشنامه جمعیت شناختی و تبعیت از درمان موریسکی (2008) جمعآوری شد. پروتکل درمان بر اساس الگوی فعال‌سازی رفتاری گروهی طی 8 جلسه 120 دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی به گروه مداخله ارائه شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده‌های به دست‌آمده با نرم‌افزار SPSS ویرایش 20؛ به روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، تحلیل شد.
نتایج: میانگین (انحراف معیار) سنی گروه مداخله، 7/44 (7/7) و گروه کنترل 45 (43/7) بود که تفاوتی از نظر آماری نشان نداد (0/05تبعیت از درمان گروه مداخله 47/2 (0/69) به‌طور معنی‌داری کمتر از نمرات پس‌آزمون 15/27 (1) گروه کنترل است (0/004=P).
نتیجه‌گیری: درمان فعال‌سازی رفتاری گروهی به‌طور معنی‌داری باعث افزایش تبعیت از درمان زنان مبتلا به سرطان پستان شد. رویکرد فعال‌سازی رفتاری با ایجاد فعالیت‌های هدفمند، انگیزه‌ی درونی و خودکارآمدی در بیماران، می‌تواند به عنوان درمانی کوتاه‌مدت و مقرون به صرفه، برای افزایش تبعیت از درمان این بیماران کاربرد مؤثری داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا فرشیدفر
Department of Psychology, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, I.R. Iran.
اسحق رحیمیان بوگر
Department of Clinical Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Semnan University, Semnan, I.R. Iran.
جوانشیر اسدی
Department of Psychology, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, I.R. Iran.
پیام ایزدپناهی
Department of Oncology, Birjand University of Medical Science, Birjand, I.R. Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :