نقش ناگویی خلقی و راهبردهای تنظیم هیجان در پیش بینی نشانگان وسواس در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر، نقش ناگويي خلقي و راهبردهاي تنظيم هيجان در پيش بيني نشانگان وسواس در دانشجويان بود. روشاين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل همه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه آزاد سمنان بود كه درسال تحصيلي كنوني ( 1398-1399) مشغول تحصيل بودند. از ميان آن ها، تعداد 300 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش از مقياس ناگويي خُلقي تورنتو - 20 (بگبي و همكاران، 1994 )، مقياس دشواري تنظيمهيجاني گراتز و روئمر ( 2004 )، و پرسشنامه وسواس سنج مادزلي (هاچسون و راچمن، 1977 ) استفاده شد. داده ها با استفادهاز رگرسيون چندگانه همزمان تحليل شد. تحليل داده ها نشان داد كه ناگويي خلقي و دو مولفه آن (راهبردهاي دشواري تشخيصاحساس و دشواري توصيف احساس)، و راهبردهاي تن ظيم هيجان و دو مولفه آن (راهبردهاي عدم پذيرش پاسخ هاي هيجانيو فقدان آگاهي هيجاني) ارتباط مثبت و معنادار با نشانگان وسواس داشتند (p<0/01). همچنين نتايج رگرسيون حاكي از اين بوده كه راهبردهاي دشواري تشخيص احساس، دشواري توصيف احساس، راهبردهاي عدم پذيرش پاسخ هاي هيجاني، و فقدانآگاهي هيجاني به ترتيب تغيير 16 درصد، 18 درصد، 13 درصد، و 13 درصد از واريانس نشانگان وسواس را تبيين كردند. يافتههاي اين پژوهش نشان داد كه ناگويي خلقي و همچنين راهبردهاي تنظيم هيجان، داراي نقش در پيش بيني نشانگان وسواسبودند، بر اين اساس متخصصان باليني بايد از راهبردهاي رفع ناگويي خلقي و راهبردهاي تنظيم هيجان براي پيش بيني و درماننشانگان وسواس استفاده نمايند.

کلیدواژه ها:

ناگويي خلقي ، راهبردهاي تنظيم هيجان ، نشانگان وسواس ، دانشجويان