عوامل موثر برکودک آزاری در مناطق حاشیه ای تهران

این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر برکودک آزاری در مناطق حاشیه ای شهر تهران انجام شد. جامعه آماری شامل کل کودکان مراجعه کننده دختر به سرای محلات مناطق هرندی و شهر ری در سال های 1397-1396 بود. از میان 60 نفراز کودکان آزاردیده مورد سنجش و بررسی قرار گرفتند ابزار مورد استفاده این پژوهش، پرشسنامه محقق ساخته برای شناسایی کودکان آزاردیده، چک لیستاختلال استرس پس از سانحه و مصاحبه بالینی برای سنجش وضعیت روانی کودکان و پرسشنامه ترومای دوران کودکی برای 30 نفر از والدین بود. نتایج بیانگر این است که کودکان دارای اختلالاتاسترس پس از سانحه ، اضطراب، کاهش عزت نفس افکار خودکشی،خودآزاری و اختلال عملکرد جنسی بوده اند؛ برانگیختگی و تجربه مجدد بالاترین نمره در نتایج چک لیست را به خود اختصاصداده که هر دو از نقطه برش پرسشنامه بالاتر بوده اند. همچنین نتایج تحلیل واریانس تک متغیره سنجش ترومای دوران کودکی والدین آزار دهنده میانگین های شده P>0/01 نشان داد که بیانگر ضربه های دوران کودکی والدین بوده و گردش خشونت در روابط بین والدین و کودکان دیده می شود. بنابراین این وضعیت نشان دهنده ضرورت مداخلات سریع حمایتی در جهت شناسایی و درمانیدرچنین مناطقی نسبت به کودک و والدین می باشد.

کلیدواژه ها:

کودک آزاری ، ترومای دوران کودکی ، چرخه خشونت ، تجاوز جنسی