تحلیل ارتباطات غیرکلامی در رمان «چراغ ها را من خاموش می کنم»

ارتباط غیرکلامی پیشینه ی نسبتاً طولانی در تاریخ دارد که سبب انتقال پیام از فردی به فرد دیگر بااستفاده از عناصر غیرکلامی چون بدن، حرکات چشم و نگاه، حالت چهره، حرکات فیزکی و...می شوند. تأثیر این عناصر در انتقال پیام تا حدی است که در مواقعی میتوان آنان را جایگزین کلامدر انتقال پیام به دیگری نمود. ارتباطات غیرکلامی در پیشبرد روایت داستانی نقش به سزایی دارند.درواقع اینگونه ارتباطات در کنار ارتباطات کلامی موجب باورپذیرتر شدن داستان، تسریع سیرحوادث داستانی و کمک به فهم درست و آسانتر مخاطب از متن میشوند. استفاده از مؤلفه هایغیرکلامی در داستان سبب میشود مخاطب درک درستتری از حالات، عواطف و احساساتشخصیت های گوناگون داستان داشته باشد. در رمان چراغ ها را من خاموش می کنم شاهد کاربردعناصر غیرکلامی چون ظاهر فیزیکی، عوامل محیطی، آوا گری غیرکلامی، نگاه، حالات چهره وحرکات بدن بهطور مکرر از سوی نویسندة رمان هستیم. در پژوهش پیش رو این عناصر با روشتوصیفی_تحلیلی پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است که نشان میدهد نویسنده با به کارگیریعناصر غیرکلامی در داستان خود توانسته است ارتباط و پیوند بیشتر میان شخصیت های داستان ومخاطب برقرار کند که در مجموع موجب تسهیل درک مخاطب از داستان شده است.

کلیدواژه ها:

ارتباطات غیر کلامی ، زبان بدن ، ادبیات داستانی ، رمان ، پیرزاد