تعیین نقش التزام عملی به اعتقادات دینی بر رضایت زناشویی و خودکارآمدی در کارمندان بیمارستان بقیه الله (عج)

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش التزام عملی به اعتقادات دینی بر میزان رضایت زناشویی و خودکارآمدی در کارمندان بیمارستان بقیه الله (عج) انجام گرفت. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی؛ از نظر نوع داده ها، کمی؛ از نظر نحوه روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی و از نظر شیوه اجرا پیمایشی از نوع زمینه یابی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارمندان بخش اداری بیمارستان بقیه الله (عج) در سال 1399 تشکیل می دادند که از این جامعه آماری طبق جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، نمونه ای به حجم 191 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس التزام عملی به اعتقادات اسلامی نویدی (1376)، فرم کوتاه پرسشنامه رضایت زناشویی (انریچ) اولسون و همکاران (1989) و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982) استفاده گردید. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل رگرسیون) در نرم افزار آماری 20SPSSV تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که رابطه التزام عملی به اعتقادات دینی با رضایت زناشویی 0/509 می باشد و 25/9 درصد از واریانس رضایت زناشویی توسط التزام عملی به اعتقادات دینی قابل تبیین است. همچنین میزان رابطه التزام عملی به اعتقادات دینی با خودکارآمدی 0/452 می باشد و 20/4 درصد واریانس آن را تبیین می نماید. با توجه به یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که التزام عملی به اعتقادات دینی در افراد، رضایت زناشویی و خودکارآمدی آنها را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، خودکارآمدی ، التزام عملی به اعتقادات دینی.