جستاری برارزیابی اقدامات مدیریتی در بافت های تاریخی

بافت تاریخی شهرها به دلیل ویژگیهای منحصربه فرد و مشخصی که دارند، از سایر مناطق شهر متمایز شده و به همین دلیل نیازمند مالحظات ویژه مدیریتی هستند. بررسی و تحلیل مدیریت بافتهای تاریخی شهرهای کشورمان هنگامی ضرورتی دوچندان مییابد که بدانیم بسیاری از این بافتها دارای مسائل و مشکالت متعددی بوده و این معضالت باعث تخلیه و فرسودگی و درنهایت بروز ناهنجاریهای گوناگون شده است ، هدف از این پژوهش، بررسی مدیریت بافت تاریخی شهرها و ارائه موارد قابل استفاده در مدیریت بافت تاریخی است، لذا در ابتدا به مفاهیم و تعاریف مربوط به بافت های تاریخی و تاریخچه مدیریت بافت تاریخی پرداخته شده است و سپس به منظور تحلیل و استفاده از سیاستهای اجرایی تجربیات موفق، به معرفی نمونه های بین المللی مشابه با بافت تاریخی ایران در امر مدیریت پرداخته شده است تا ضمن ارزیابی تجارب داخلی، در نهایت منجر به ارائه راهکارها و مالحظاتی درباره مدیریت بافت های تاریخی ایران شده است ، در این راستا برای دست یابی به این هدف، از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی استفاده شده است و روش گردآوری اطلاعات، مطالعه ی کتب و پژوهش های مرتبط می باشد. نتایج حاکی از آن است که به دلیل حاکمیت متمرکز بر بافت تاریخی، نهادهای ملی و حکومتی بیشترین نقش را در سیاستگذاری و برنامه ریزی بافت تاریخی ایفا مینمایند. همچنین سازمانهای مدیریت محلی مانند شهرداری و شورای شهر بیشتر از آنکه نقش مدیریتی ایفا نمایند تنها به عنوان نهادهای ناظر، خدماتی و عمرانی به فعالیت میپردازند. شکاف مدیریتی فوق باعث اتالف سرمایه ها ی محلی و عدم تمایل بخش خصوصی و شهروندان به مشارکت گردیده است. لذا به سیاستگذاران و برنامه ریزان پیشنهاد می شود با به کارگیری مدیریت هماهنگ شهری و تقویت نقش نهادهای محلی و غیره در بافت تاریخی، از تفرق عملکردی حاکم بر نظام مدیریتی بکاهند و عملکرد آن را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، مدیریت بافت تاریخی ، مدیریت شهری ، میراث فرهنگی .