کاربست رشد هوشمند در طراحی بافت فرسوده شهری(نمونه موردی: شهر آباکوا)

امروزه گسترش و رشد سریع شهرنشینی با پایین آمدن کیفیتهای محیطی همراه شده و سیاستهای شهری و مسایل اقتصادی-اجتماعی و زیست محیطی را دچار مشکلاتی کرده است. رشد هوشمند از مهمترین راهبردهای توسعه از درون است که در سالهای اخیر برای خارج ساختن شهرها از پراکنده رویی و مقابله با الگوهای ناپایدار شهری مطرح گردیده است. رشد هوشمند به عنوان ابزاری برای باززنده سازی محله ها و مراکز شهری، بدون تأثیرات منفی بر روی شرایط اجتماعی یا محیط زی ست با ارزش با هدایت تو سعه به سمت بهرهبرداری از اراضی بایر و رها شده و اراضی با کاربریهای ناسازگار موجود در مناطق شهری، فشار توسعه بر اراضی روستایی پیرامونی شهرها را کاهش میدهد و این امر یکی از اهداف ا صلی ر شد هوشمند ا ست. از جمله منافع حا صل از این رویکرد، تجدید حیات واحدهای همسایگی و مراکز شهری و ترغیب جوامع به بهبود زیرساختهای شهری است.پژوهش حاضر با بررسی آباکوا بعنوان شهری با رویکرد هوشمند سعی برآن دارد تا طراحان و محققان را با نحوۀ اجرایی ساختن دستورالعملهای رشد هوشمند در توسعه از درون شهر یاری نماید. این پژوهش با استفاده از اسناد موجود و مطالعۀ کتابخانه ای صورت پذیرفته است. این پژوهش ابتدا با اشاره به تعاریف و مفاهیم مرتبط با رشد هوشمند در قالب مبانی نظری شکل گرفته است. در گام بعد با معرفی نمونه موردی و اصول بکارگرفته شده مراحل اجرایی را تشریح مینماید. نتایج نشان میدهد که از طریق کاربری ترکیبی، طراحی فشرده ساختمان ها با رعایت ویژگی های شهر، حفظ فضای باز و زمین های کشاورزی و نواحی زیست محیطی بحرانی با استفاده از ابزارهای طراحی مختلف همچون درختکاری میتوان شاهد رشد هوشمند در درون شهر باشیم.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، بافت فرسوده ، رشد هوشمند ، آباکوا.