واکاوی معماری بومی در راستای ارتقای مطلوبیت مسکن امروزی (نمونه موردی: مسکن بومی اهواز)

معماری بومی این خاک مانند تمام سرزمینهای دیگر ریشه در تأمین نیاز اقلیمی و منطبق با فرهنگ آنها دارد، حال آن که امروزه بر اثر استفاده غلط از تکنولوژی در ساخت و ساز و فراموش شدن مفهوم خانه، آسایش و آرامش از ساکنان ربوده شده و معماری کمال یافته سنتی در دست فراموشی است.در این پژوهش سعی بر آن است که به بررسی ابعاد گوناگون طراحی مسکن با استفاده از الگوهای معماری بومی پرداخته شود، تا از طریق توجه و بازشناسی نیازهای اجتماعی، فرهنگی و کالبدی در طراحی و با ایجاد مسکن مطلوب کیفیت زندگی شهروندان را ارتقاء دهیم. برای رسیدن به هدف مورد نظر از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است که با استفاده از مطالعات کتابخانهای شامل مراجعه به کتب و مقالات و نشریات داخلی و خارجی در راستای موضوع تحقیق میباشد. در این راستا تعریف کاملی از مسکن داشته، سپس ویژگیهای معماری بومی را بررسی کرده و در نهایت معرفی و شناخت ارزشها و کیفیت های کالبدی معماری بومی خانه های سنتی اهواز به عنوان نمونه های با ارزش معماری شهر اهواز مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد با در نظر گرفتن راهکارهای معماری بومی از قبیل حیاط مرکزی، تابش بندها، مصالح بومی، توجه به فرهنگ و طراحی مطابق با نیازهای ساکنین در جهت رسیدن به طراحی بهینه که هدفش به آسایش و آرامش رسیدن انسان میباشد.

کلیدواژه ها:

مسکن مطلوب ، معماری بومی ، کیفیت زندگی ، اهواز