استفاده از پری بیوتیک به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک محرک رشد در جیره غذایی طیور

صنایع طیور یکی از گسترده ترین صنایع غذایی جهان است. از زمان کشف آنتی بیوتیک ها در سال 1920 میلادی طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها در سرتاسر جهان به منظور ارتقاء رشد و عملکرد طیور مورد استفاده قرار گرفته است. سازمان بهداشت جهانی مقاومت باکتریایی را یکی از بزرگترین چالشهای سلامتی انسان در جهان تعریف کرده است. با توجه به ایجاد سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها در برابر عوامل بیماریزا، کاربرد آنتی بیوتیک هابه عنوان محرک رشد دام در اتحادیه اروپا از سال 2006 ممنوع گردیده است. بنابراین به منظور جلوگیری از ایجاد سویه های مقاوم میکروبی، برخی از افزودنیهای خوراکی از قبیل پروبیوتیکها و پری بیوتیکها به صنایع پرورش دام و طیورمعرّفی گردیدند. گیبسون و رابرفروید برای اولین بار در سال 1995 میلادی پری بیوتیکها را به عنوان »مواد مغذی غیر قابل هضمی تعریف کردند که با تحریک انتخابی رشد و یا افزایش فعالیت یک تعدادی از باکتریها در بخشهای مختلفی از دستگاه گوارش، اثرات مطلوبی بر حیوان میزبان میگذارند.« پری بیوتیکها ویژگیهایی از جمله: (1 عدم جذب و هیدرولیز در قسمت بالایی دستگاه گوارش، (2 هضم توسط یک یا چند باکتری سودمند همزیست در روده مانند بفیدوباکتریها و لاکتوباسیلوسها، (3 ارتقاء رشد باکتریهای سودمند مانند بفیدوباکتریها و لاکتوباسیلوس ها و کاهش رشد باکتریهای مضر روده از جمله کلستریدیوم پریفریژنز، ای-کولای، سالمونلا و گونه های کمپیلوباکتر دارند. پریبیوتیکها می توانند انرژی و سایر مواد مغذی مورد نیاز سلولهای مخاط روده و پیش ماده تخمیر باکتریهای روده کور جهت تولید ویتامینها و آنتی اکسیدان های ضروری برای میزبان را فراهم کنند. همچنین پری بیوتیکها میتوانند مقاومت جوجه های گوشتی در برابر بیماریها با را افزایش دهند. در این مقاله نتایج مطالعاتی که در خصوص استفاده از پریبیوتیک ها در جیره های غذایی طیور و به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک های محرک رشد صورت گرفته است، به صورت خلاصه بیان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آنتی بیوتیک ، ای کولای ، پری بیوتیک ، جوجه گوشتی ، سلامتی.