کاربرد بیوتکنولوژی در افزایش تحمل گیاهان به تنش حرارتی

با توجه به تغییرات اقلیمی، تولید ارقام گیاهی مقاوم به این شرایط جدید ضرروری است. استفاده از مهندسی ژنتیک در بهبود تحمل گیاهان نسبت به تنشهای محیطی از اهمیت زیادی برخوردار است. قبل از هر چیز باید ژنهای درگیر در ایجاد تحمل به تنش حرارتی شناسایی شود و پس از شناخت مسیرهای متابولیکی مربوطه، این ژنها از منابع موثر جداسازی و برای تولید گیاهان تراریخته استفاده شوند. بیشتر انواع پروتئین های شوک حرارتی در اثر استرسهای مختلف از جمله تنش حرارتی بیان شده و میتوانند تحت شرایط تنش سبب همایستایی سلولی شوند. بیان این ژنها (پروتئینها) با سایر سازوکارهای پاسخ به تنش نیز تقابل دارد. در این مقاله نقش مهندسی ژنتیک در اصلاح گیاهان برای تحمل به تنش حرارت توضیح داده شده است.

کلیدواژه ها:

بیوتکنولوژی ، تحمل به حرارت و مکانیسمهای تحمل به تنش.