بررسی تاثیر استفاده از بتن های پر مقاومت بر رفتار سازه ها در زمان زلزله

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,389

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SENACONF10_011

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400

چکیده مقاله:

در چند دهه اخیر دستیابی به مقاومت بالا در بتن از اهمیت بسیاری برای مهندسان و محققان حوزه ساخت و ساز بوده است. با توجه به اهمیت مقاوم سازي لرزه اي ساختمان ها در مناطق لرزه خیز بهبود خواص بتن از جایگاه ویژه ای برخوردار است. با در نظر گرفتن این امر که ساختمانهاي بتن آرمه عموما براساس آیین نامه هاي قدیمي بدون در نظر گرفتن اثر نیروهاي زلزله طراحي و ساخته شده اند، لزوم مقاوم سازی ساختمانها با استفاده از مواد با مقاومت بالا ضروری است. در حال حاضر، بر اساس تکنولوژی رایج بتن، ساخت بتنهای با مقاومت فشاری بالا و دور از انتظار که برای طراحی سازه های کاربردی رایج مورد استفاده قرار گیرند، امکانپذیر است. در این پژوهش حاضر، یک مدل سازه ای در نظر گرفته میشود که در آن از بتن با مقاومت 50 مگاپاسکال استفاده گردید. هدف این پژوهش، بررسی نقش استفاده از بتن پرمقاومت در کاهش پاسخ سازه در مقابل زلزله است. به این منظور یک قاب بتنی5 طبقه، بر اساس آیین نامه هاي رایج ایران به صورت قاب خمشی بتن مسلح با شکل پذیري متوسط طراحی شدنـد. سپس آنالیز استاتیکی غیرخطی با استفاده از نرم افزارSAP2000 بصورت تحلیل غیرارتجاعی فزاینده برای تحلیل داده ها انجام شد. همچنین، با توجه به نقش تأثیرگذار ستون در سازه های بتن آرمه در راستای تأمین پایداری سازه ها، رفتار ستون بتنی برای هر دو مدل بتن معمولی و مقاوم، توسط نرم افزار المان محدود ABAQUS بررسی شد.نتایج بیانگر این است که استفاده از بتن مقاوم در کاهش آسیب وارده به سازه در بارگذاریهای شدید موثر بوده وبه شکل محسوسی استحکام سازه افزایش یافته است. همچنین مقاومت سازه در برابر کمانش نیز به خوبی در مدل بتن مقاوم افزایش یافته است. با مقایسه بتن معمولی و مقاوم مشاهده گردید که تمام پارامترهای مورد بررسی در بتن مقاوم در هر سه مسیر در مقایسه با بتن معمولی افت پیدا کرده که بیانگر افزایش مقاومت فشاری و کششی در بتن مقاوم نسبت به بتن معمولی است.

نویسندگان

حمیدرضا عزیزی پسته بگلو

هیئت علمی گروه مهندسی عمران – سازه، موسسه آموزش عالی رشدیه تبریز

رضا خانی

کارشناسی ارشد مهندسی عمران – سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز