بهبود مداخله ی پیرامدرسه ای »قدرت مقابله« برای هر دو نوع خشم کنشی و واکنشی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 299

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EPCONF07_226

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400

چکیده مقاله:

برنامه ی قدرت مقابله، یک مداخله ی گروهی پیشگیرانه ی شناختی-رفتاری بر رفتار پرخاشگرانه، برای کودکان دبستانی و والدین آنهاست. دست کم یازده مطالعه ی تصادفی با گروه گواه اثربخشی این برنامه را تأیید کرده اند. رفتار پرخاشگرانه، همراه با بزه کاری و سوءمصرف مواد از اهداف این برنامه هستند. شواهد قدرتمندی وجود دارد که رفتار پرخاشگرانه، دو نوع کنشی و واکنشی دارد. پرخاش کنشی، خونسردانه و برای اهداف حسابشده؛ اما پرخاش واکنشی، تکانشی و برای مقابله با استرس انجام میشود . استرس نقش کلیدی در پرخاش واکنشی دارد. این دو نوع پرخاشگری، شاخصهای زیستی، میزان بروز، و مسیر متفاوتی تا سوءمصرف مواد و بزهکاری دارند. برنامه ی اصلی قدرت مقابله بر پرخاش واکنشی به اندازه ی کنشی مؤثر نیست. لذا این مطالعه با توجه به یافته ها در مورد پرخاش واکنشی، یک برنامه ی بهسازی شده ی جلسه به جلسه پیشنهاد میدهد. در بخش کودکان، شناخت همه ی هیجانها شامل اضطراب، همدلی و تقویت بازشناسی هیجان در چهره، حل مسئله ی اجتماعی، تکالیف کارگروهی پیچیده تر، و تن آرامی برای استرس به برنامه ی اصلی افزوده شده اند. در بخش والدین، از بحث عملکرد تحصیلی کاسته شده است و به بخش ارتباط والد و فرزند اضافه شده است. پرخاشگری خود والدین و ضعف راهبردهای فرزندپروری به عنوان یکی از منابع استرس فرزندان، بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند و موضوعاتی مثل بازی، گفت وگو، همدلی، و دستور با جزئیات مورد توجه قرار گرفته اند. برنامه ی بهسازی شده علاوه بر آموزش استفاده از پاداش و تنبیه که بخشی از برنامه ی اصلی است، یافته های تازه ی روانشناسی شناختی را هم در خود گنجانده است. موضوعات بلوغ جنسی، رسانه و بازیهای ویدئویی جهت حفظ نتایج برنامه، در دستور کار والدین قرار گرفتند، و در نهایت بخش استرس والدگری قدرت مقابله ی اصلی، به بهداشت روانی والدین تغییر یافت، و شناخت استرس به طور کلی به مباحث برنامه ی اصلی افزوده شد. در این مطالعه، نویسندگان برنامه ی بهسازی شده را به صورت جلسه به جلسه معرفی میکنند.

نویسندگان

محمدعرفان معماریان

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شهیدبهشتی

آرش منجم

کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تهران