بررسی نحوه تاثیر تشویق در افزایش یادگیری و پیشرفت تحصیلی اجتماعی ازدیدگاه قرآن، نهج البلاغه و روانشناسی

استفاده از روش تشویق ومحبت یکی از روشهای تربیتی بسیار مؤثر ونشانه صدر ونقش مطمئنه داشتن فرد است. خدای تعالی رمز پیروزی پیامبر اکرم (ص) را در همین شرح صدور محبت ورزی پیامبر به امت خود می داند : به موجب لطف و رحمت الهی بر ایشان اموزشی نجواه و با آنان مشورت کن و به آنان شخصیت بده). به عبارت دیگر از آنجا که از طریق رفتارهای تشویق آمیز کلامی وغیر کلامی مادی و معنوی فردی و گروهی مستقیم و غیر مستقیم مربی بیش از هر چیز به یک نیاز هم نوجوانان یعنی نیاز به محبت متعلق وتوجه پاسخ داده می شود؛ ما شاهد بیشترین مؤثرترین و پایدارترین اثر در رفتار آنان هستیم در حالی که وقتی دانش آموزی را تنبیه می کنیمن نه تنها به هیچ یک از نیازهای خطری و اساسی او پاسخ نمی دهیم بلکه تعادل حیاتی اش را برهم زده او را با تجربه ناخوش آیندی که همواره از آن گریز دارد مواجه می کنیم ولو اینکه بطور موقت رفتار مطلوب آن را کنترل کرده باشیم. هدف از تحقیق حاضر بررسی نحوه تاثیر تشویق در افزایش یادگیری و پیشرفت تحصیلی اجتماعی از دیدگاه قرآن، نهج البلاغه و روانشناسی می باشد. روش تحقیق باروش توصیفی- مروری و مطالعات کتابخانه ای، مورد بررسی قرار داده است . تشویق یک وسیله مناسب برای پیشرفت هر شخص و بخصوص پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد و همچنین تشویق در حضور دانش آموزان و در حضور والدین باعث پیشرفت تحصیلی آنها می شود و تشویق باید با توجه به روحیات دانش آموزان و متناسب با فعالیتهای آنها انجام شود تا موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

تشويق ، کودکان ونوجوانان ، یادگیری ، خانواده ،