امکان بروزرسانی معماری خانه های سنتی جهت استفاده به عنوان مساکن امروزی با تأکید بر حفظ ارزش های پایدار معماری ایرانی، نمونه موردی: خانه بروجردی های کاشان

خانه از مهمترین انواع معماری است که انسان آن را برای تأمین آسایش و امنیت خود خلق نمود. معماری خانه بر اساس نیازهای فردی اجتماعی ساکنین، به شکل مجموعه افرادی در قالب یک خانواده، در اثنای زمان، طراحی شده است. در ایران با عنایت به آثار معماری به جا مانده، ارزش و جایگاه معماری خانه در میان سایر بناهای شاخص تاریخی قابل توجه می باشد. بناهایی کم هزینه و یا دسترسی سهل به مصالح با بیشترین بازدهی انرژی، ایجاد و حفظ دمای آسایش و کارایی مطلوب برای عملکردهای زمان خود، که بیانگر دانش مناسب و تعاملی متناسب با شرایط محیطی منطقه آن بوده است. امروزه مساکن با توجه به ارزش مادی آن ها، مطابق سلایق و سبک های گوناگونی، طراحی و احداث می شوند و پاسخ به این سلایق و خواسته ها، موجب افزایش غیر معقول هزینه ها و تحمیل مصرف انرژی زیاد در معماری این مساکن می شود. در صورتیکه در خانه های سنتی، بدون نیاز به صرف انرژی زیاد و با تأمین نیازها و خواسته های زمان خود اصول زیبایی شناسی و کیفیت بخشی فضایی متناسب با فرهنگ، هویت و مسائل روانی یک خانواده ایرانی پیش بینی شده بود. در این نوشتار سعی شده تا با تحلیل پیشینه ی خانه های سنتی و در نظر گرفتن شرایط زندگی امروزی، امکان بروز رسانی معماری این خانه ها همراه با حفظ ارزش های پایدار معماری ایرانی، جهت کاربرد به عنوان م ساکن امروزی مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله از شیوه ی تحقیقی توصیفی- تحلیلی بهره گرفته شده که با استفاده از منابع کتابخانه ای موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاه اهواز، کتابخانه مرکزی دانشگاه شهید چمران اهواز، کتابخانه مرکزی استان خوزستان، کتابخانه معاونت فرهنگی شهرداری اهواز و سایت های اینترنتی جهاد دانشگاهی، سیویلیکا و نشریه های مرتبط با موضوع انجام شده است.

کلیدواژه ها:

خانه ، معماری سنتی ، مسکن ، هویت ایرانی ، معماری ایرانی