توسعه یک مدل احتمالی جهت بهبود مشكل مسیر بحرانى با یک الگوریتم ابتكاری

براى بدست آوردن شرح کافی در مورد ریسك مخالفت با ضمانت مشکل مسیر بحرانی، این مقاله رده جدیدى از مسائل ریسك حداقل دو مرحله اى توسعه می دهد. تابع هدف مرحله اول براى به حداقل رساندن احتمال وجود هزینه هاى مجموع متجاوز از مقدار آستانه از پیش تعیین شده است، در حالی که کار تابع هدف مرحله دوم به حداکثر رساندن طول مدت وظیفه تضمین است. براى توزیع دوره وظیفه عمومی، ما روش تخمین میانگین نمونه ( SAA ) را براى تابع هدف احتمال اتخاذ می کنیم. مسأله SAA منتج شده یك مدل برنامه نویسی صحیح دو مرحله اى است، که در آن نمود تحلیل از تابع ارزش مرحله دوم قابل دسترس نیست، و ما نمی توانیم آن را با الگوریتم هاى بهینه سازى مرسوم حل کنیم. براى جلوگیرى از بروز این مشکل، ما الگوریتم پیوندى جدیدى با تلفیق روش برنامه نویسی پویا DPM و مجاورت ژنوتیپ فنوتیپ مبنی بر بهینه سازى گروه حروف باینرى ( DPN-BPSO ) طراحی کرده ایم که در آن DPM براى یافتن مسیر بحرانی در مسأله برنامه نویسی مرحلهدوم به کار رفته است و ما چند آزمایش عددى از طریق مسأله مسیر بحرانی یا 30 گره و 42 کمان انجام داده ایم و در مورد مدل مغایر ریسك و نتایج تجربی حاصل شده با GPN-BPSO پیوندى، الگوریتم ژنتیك پیوندى ( GA ) و BPSO پیوندى بحث کردهایم. نتایج محاسباتی نشان می دهند که GPN-BPSO به عملکرد بهترى نسبت به GA پیوندى و BPSO پیوندى دست می یابد، و مدل مسیر بحرانی پیشنهادى براى تصمیم گیرندگان مخالف ریسك مهم است

کلیدواژه ها:

مسیر بحرانی ، مدل احتمال ، بهینه سازى تصادفی ، شرایط ریسك مینیمم ، الگوریتم پیوندى