رابطه کیفیت زندگی شهری با مدارای اجتماعی در شهر تهران

کیفیت زندگی شهری براساس رویکردهای مورد بررسی می تواند موضوع مدارای اجتماعی را بررسی نماید. در این حالت مدارای اجتماعی در نهایت سطوح مرتبط با کیفیت زندگی شهری را تحت تأثیر قرار خواهد داد و از این طریق می تواند بهبودهایی در زندگی شهروندی ایجاد نماید. این تحقیق از نظر نوع، کاربردی و از نظر روش، توصیفی - تحلیلی با رویکرد پیمایشی و محاسبات علی در فضای رگرسیون و ضریب همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری این پژوهش کلیه شهروندان تهرانی در منطقه 3 و 4 شهر تهران بود که براساس سرشماری سال 1395 (به نقل از درگاه ملی آمار ایران) به تفکیک برابر با 330649 نفر برای منطقه 3 و 919001 نفر برای منطقه 4 بود. با توجه به این موضوع رویکرد نمونه گیری به صورت نمونه گیری خوشه ای می باشد. یافته های مطالعه نشان داد که کیفیت زندگی شهری با مدارای اجتماعی با ضریب 0/84 و کیفیت حمل و نقل معابر با مدارای اجتماعی باضریب 0/56، کیفیت تسهیلات شهری با مدارای اجتماعی با ضریب تعیین 0/02 و کیفیت محیط اقتصادی با مدارای اجتماعی برابر با 0/05 و ضریب تأثیر بین متغیر کیفیت محیط اجتماعی با مدارای اجتماعی برابر با 0/05 بوده که در سطح کمتر از 0/05 معنی دار بودند.

کلیدواژه ها:

مدارای اجتماعی ، کیفیت زندگی شهری ، کیفیت اجتماعی ، کیفیت محیطی ، کیفیت اقتصادی