طراحی الگوی مناسب بر کنترل ساخت و سازه ای واحدهای مسکونی استان گیلان با هدف کاهش آسیب پذیری بحران زلزله

هدف پژوهش حاضر، طراحی الگوی مناسب بر کنترل ساخت و سازهای واحد های مسکونی استان گیلان با هدف کاهش آسیب پذیری بحران زلزله می باشد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و نوع آن کاربردی می باشد. جامعه آماری، کلیه کارمندان وزارت مسکن و شهرسازی و سازمان مهندسی استان گیلان، مهندسین مشاور و دفاتر مهندسی انجام گرفت که جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده و به تعداد 384 نفر لحاظ که با روش نمونه گیری در دسترس بررسی شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و برای آزمون فرضیات از آزمون اسپیرمن و رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است.بر اساس نتایج در فرضیه اول: دستورالعمل ها،آیین نامه ها و روش های کنترل و نظارت ساخت و سازهای شهرهای استان گیلان پاسخگوی نیازهای مدیریت بحران با بحران زلزله می باشد؟ بر اساس نتایج همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری 000 / 0 و با 95 درصد اطمینان می توان بیان داشت که دستورالعمل ها،آیین نامه ها و روش های کنترل و نظارت ساخت و سازهای شهرهای استان گیلان پاسخگوی نیازهای مدیریت بحران زلزله می باشد و تاثیرگذار است. فرضیه دوم بنظر می رسد بین طراحی سازه ها و مقاومت در برابر بحران زلزله رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج همبستگی اسپیرمن بین طراحی سازه ها و مقاومت در برابر بحران زلزله در سطح معنی داری 000 / 0 و با 95 درصد اطمینان می توان بیان داشت که بین این متغیرها رابطه معنی دار وجود دارد. فرضیه سوم بنظر می رسد بین مواد و مصالح به کار رفته و بحران زلزله رابطه معناداری وجود دارد بر اساس نتایج همبستگی اسپیرمن بین مواد و مصالح به کار رفته و بحران زلزله در سطح معنی داری 000 / 0 و با 95 درصد اطمینان می توان بیان داشت که بین این متغیرها رابطه معنی دار وجود دارد. فرضیه چهارم بنظر می رسد بین روش های اجرایی ساخت و ساز و رویه های مهندسی منطبق با بحران زلزله رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج همبستگی اسپیرمن بین بین روش های اجرایی ساخت و ساز و رویه های مهندسی منطبق با بحران زلزله رابطه در سطح معنی داری 000 / 0 و با 95 درصد اطمینان می توان بیان داشت که بین این متغیرها رابطه معنی دار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، ساخت وساز ، زلزله ، واحدمسکونی