اثرات مواد جاذب رطوبت بر تنفس و زیتوده میکروبی خاک تحت تنش خشکی

بروز تنش خشکی از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر فعالیت­های میکروبی خاک در اکوسیستم­های خشک و نیمه خشک محسوب می­شود که فعالیت­های میکروبی را از طریق محدود کردن دسترسی عناصر غذایی و یا افزایش مرگ و میر میکروب­ها کاهش می­دهد. هدف این مطالعه بررسی اثر تنش خشکی بر برخی فعالیت­های میکروبیولوژیکی خاک در حضور مواد طبیعی و مصنوعی جاذب رطوبت(هیدروژل) بود. دو نوع ماده طبیعی جاذب رطوبت (کوکوپیت و خاک­اره) و دو نوع ماده مصنوعی جاذب رطوبت (سوپرجاذب A200 و A300) در رطوبت­های30% و 70% ظرفیت مزرعه­ای به خاک اضافه و خصوصیات میکروبیولوژیکی خاک شامل تنفس و زیتوده میکروبی اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد با کاهش رطوبت از 70% به 30% ظرفیت مزرعه­ای کل تنفس میکروبی در خاک شاهد، کوکوپیت و خاک اره کاهش (%72-49) ولی در دو تیمار سوپرجاذب افزایش (%221-188) و کربن زیتوده میکروبی در تمامی تیمارها کاهش (%59-10) ولیکن در سوپرجاذب A300 افزایش داشت. نتایج این بررسی حاکی است مواد مصنوعی جاذب رطوبت (سوپرجاذب­ها) اثرات بیشتری بر تنفس و زیتوده میکروبی به خصوص در شرایط تنش خشکی دارند. 

کلیدواژه ها:

: زیتوده میکروبی ، تنش خشکی ، تنفس میکروبی خاک ، مواد اصلاحی طبیعی و مصنوعی و مناطق خشک و نیمه خشک