تحلیل و پیش‌بینی سناریویی اثرات تغییرات آب‌وهوا در آلودگی هوای کلان‌شهر تهران

برای ارزیابی تغییرات آینده آب‌وهوای کلان‌شهر تهران و روابط آن با کیفیت هوای تهران از روش پیش‌بینی سناریویی استفاده شد. در این روش ابتدا با استفاده از مدل SDSM و داده‌های روزانه (دما و بارش) ایستگاه‌های سینوپتیک مستقر در کلان‌شهر تهران که از دوره آماری بیشتری برخوردار بودند به پیش‌بینی سناریویی ایستگاه‌ها تا سال 2047 پرداخته شد. سپس با استفاده از میانگین روزانه داده‌های هواشناسی (مشاهده شده و پیش‌بینی شده) ایستگاه‌های مورد مطالعه و میانگین روزانه داده‌های آلاینده شهر تهران به بررسی همبستگی و روابط رگرسیونی داده‌های میانگین مشاهده شده هواشناسی و آلودگی هوا پرداخته و با توجه به روابط رگرسیونی و دسترسی به داده‌های سناریویی هواشناسی به پیش‌بینی سناریویی و وضعیت آلودگی هوا در سال‌های آینده پرداخته شد. بررسی سناریویی شاخص‌های آلودگی هوای کلان‌شهر تهران در ارتباط با شرایط آب‌وهوا نشان داده که در میان شاخص‌های آلودگی هوا، شاخص‌های CO2،O3 و PM10 با عناصر دمایی در ارتباط بوده و این شاخص‌ها به‌ویژه دی اکسید کربن در ارتباط با شرایط دمایی روند افزایشی یا ثابتی را تا سی سال آینده (2047) تجربه خواهند کرد.

کلیدواژه ها:

تغییر آب و هوا ، آلودگی هوا ، پیش بینی سناریویی ، روش SDSM ، تهران