بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی با شدت Fatmax و آستانه بی هوازی و تمرین تناوبی شدید بر شاخص مقاومت به انسولین بیماران پیش دیابتی

زمینه و هدف: هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر شاخص مقاومت به انسولین بیماران پیش دیابتی بود. روش کار: 32 بیمار پیش دیابتی در 4 گروه 8 نفری کنترل (CON)، گروه تمرین تناوبی (HIT)، گروه تمرین تداومی با شدت Fatmax (FAT) و شدت آستانه بی هوازی (IAT) قرار گرفتند. قبل و بعد از 12 هفته تمرین ورزشی گلوکز و انسولین خون آزمودنی ها در آزمایشگاه سنجش و از آزمون آماری ANOVA برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان تاثیر تمرین ورزشی بر گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین فقط در گروه HIT با گروه IAT معنی دار است. همچنین میزان تاثیر تمرین ورزشی بر انسولین خون بین گروه FAT و HIT با IAT معنی دار است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که شدت و نوع فعالیت ورزشی از عوامل تاثیر گذار بر بهبود شاخص مقاومت به انسولین در افراد پیش دیابتی است.

کلیدواژه ها:

گلوکزخون ، انسولین خون ، پیش دیابتی ، تمرین تداومی و تناوبی شدید