تحليل روان‌کاوانۀ شخصيّت احمد عاکف در رمان خان الخليلي بر اساس نظريۀ شخصيّت کارن هورناي

رمان خان الخليلي حوادث مربوط به جنگ جهاني دوم و ورود استعمارگران به مصر را به تصوير مي‌کشد و زندگي شخصي و اجتماعي احمد عاکف شخصيّت اصلي داستان را بيان مي‌کند. نظريۀ شخصيّت کارن هورناي، يکي از مهم‌ترين نظريه‌هاي‌ شخصيّت است که بسيار مورد توجّه پژوهشگران ادبيّات قرار گرفت و ديدگاه‌هاي او در مورد شخصيّت‌هاي روان‌رنجور، زمينه را براي نقد روان‌شناسي آثار ادبي و شخصيّت‌هاي داستاني فراهم آورد. رمان خان الخليلي نيز داراي تِم و زمينۀ روان‌شناسي است؛ پس اين جستار برآن است تا با شيوۀ توصيفي-تحليلي و بر اساس نظريۀ شخصيّت کارن هورناي به تحليل روان‌کاوانۀ احمد عاکف، قهرمان داستان بپردازد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش احمد عاکف شخصيّت روان‌رنجوري است که داراي يک خودانگاره و دنياي غيرواقعي و بسيار آرمان‌گراست. او برخي از نيازهاي شخصيّت‌هاي حرکت به دور از مردم همچون نياز به استقلال و خودبسندگي، کمال‌گرايي و آسيب‌ناپذيري و برتري را داراست. همچنين برخي نيازهاي گرايش عليه مردم را دارد که در قالب بهره‌کشي و ارتباط با ديگران بر اساس منافع شخص و ميل به تحسين شدن از سوي ديگران بازتاب مي‌يابد.

کلیدواژه ها:

رمان خان الخلیلی ، کارن هورنای ، قهرمان داستان ، نظریه شخصیت