قاعده منع محاکمه و مجازات مجدد در حقوق ایران و حقوق بین اللمل کیفری

امروزه ممنوعیت محاکمه مجدد دومجازات مضاعف به عنوان یکی از اصوال وارکان دادرسی منصفانه ومقبول غالب نظام های جزایی داخلی حقوقجزای بین المللی کیفری تجلی یافته است.مفهوم این قاعده ان است که هیچ کس رانمی توان به دلیل اتهامی که سابقا به شیوه ای قانونی موردتعقیب ورسیدگی قرارگرفته ومنجربه صدور حکم قطعی اعم از محکومیت وبرائت شده برای دومین بارموردتعقیب ومحاکمه ومجازات قرارداد.حتی اگرمحکومیت سابق وی مورد عفو قرارگرفته یا مشمول مرور زمان شده ویابه هرجهت ازجهات قانونی غیرقابل اجراباشد. بند ۷ ماده ۴۱ میثاقبین المللی حقوقی وسیاسی که دولت ایران نیزبهان پیوسته است.مقررمی دارد.هیچ کس رانمی توان به خاطرجرمی که وی قبلابه موجب یک حکم نهایی ازسوی دادگاه ویا دادگاههای صالح وبراساس قوانین وایین دادرسییک کشورکه نشانه استقلال ان کشوراست.ازارتکاب آن تبرئه ویاخاطر ان محکوم شده است مجدد مورد تعقیب یامجازات قرار داردکه اینامرباعدالت اجتماعی منافات دارد.

کلیدواژه ها:

محاکمه مجدد ، مضاعف ، اصوال ، منصفانه ، حقوق بشر