چالش های حقوق بین الملل در خصوص محیط زیست و توسعه پایدار

اگر کسی قصد داشته باشد که عظمت پروردگار را با یک نگاه درک کند محیط زیست و طبیعت بهترین دلیل برای اثبات وجود وقدرت بی انتهای اوست. در عین حال انسان، حیوان و گیاه برای بقاء به شدت به محیط زیست و طبیعت وابسته اند و بدون استعانت ازآن ها امکان حیات نخواهد بود و اگر انسان قصد دارد که در این دنیا زندگی توأم با رفاهی را تجربه کند مکلف است از هر نوع زیانرساندن به محیط زیست و ناپایدار سازی آن اجتناب کند. منظور از توسعه پایدار ممنوعیت استفاده از محیط زیست و منابع طبیعینیست بلکه درست مصرف کردن و داشتن رفتار مسئولانه در قبال بقاء دیگر حیوانات و گیاهان نیز هست. آلوده کردن محیط زیست وتخریب آن، آلوده کردن دریاها، هوا و خشکیها و رهاسازی گازهای گلخانه ای و هزاران نوع رفتار ضد محیط زیست فقط از ویژگی هایانسان عصر جدید است که کوچکترین اهمیتی به طبیعت و آب و هوا نمی دهد و فقط در اندیشه رفاه خود و به اسارت کشیدن عناصرمقدس حیات است به نظر می رسد که فرهنگ سازی و افزایش آگاهی های همگانی بهتر از تصویب هر قانون و کنوانسیونی می تواندمدافع محیط زیست باشد که پاداش طبیعت به آن دستیابی انسان به توسعه پایدار و استمرار لوازم حیات و احساس سعادت مادی ومعنوی است. ما فرمانروای جهان نیستیم ما خالق طبیعت و محیط زیست نیستیم ما خالق حیات وحش و گیاهان نیستیم بلکه فقطیکی از بندگان و مخلوقات پروردگار هستیم که همانند دیگر موجودات از حق حیات برخورداریم و نباید مزاحم و مخرب دیگر اجزاءجهان (محیط زیست و جانداران موجود در آن) باشیم.

کلیدواژه ها:

حقوق بین الملل ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، طبیعت ، تغییر اقلیم