بررسی فقر آموزشی و تأثیر آن بر فرهنگ فقر و چرایی آن در جامعه

عدم دسترسی به سطح معین و حداقل رفاه که از آن به عنوان فقر یاد می شود، پدیدهای جهانی است و در کشور ایران نیز به عنوان یک چالش اساسی مطرح است. آموزش ابزاری حیاتی برای بهبود آسایش و ریشه کنی فقر کشورها و راهبردی جهانی برای کاهش فقر به شمار میرود. مبارزه با فقر مستلزم شناخت عوامل مؤثر بر فقر می باشد و در این ارتباط دانشمندان و صاحبنظران آموزش و سرمایه گذاری در نیروی انسانی را از عوامل تأثیر گذار و به عنوان راه حلی جهت خروج از فقر یاد میکنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی فقر آموزشی و تأثیر آن بر فرهنگ فقر و چرایی آن در جامعه است. برای این منظور از بررسی و مرور منابع موجود در این حوزه استفاده شده است. نتایج بررسی های مختلف نشان میدهد که آموزش و تربیت صحیح نیروی انسانی تأثیر کاهنده در بر فقر داشته و سبب بهبود فرهنگ فقر میشود. در واقع با افزایش سطح آموزش، قابلیتهای فرد و خانوار ایرانی ارتقاء یافته و قدرت انطباق با شرایط و حل مشکلات افزایش پیدا میکند. لذا توسعه انواع آموزش و افزایش کیفیت تحصیلات و سرمایه گذاری در امر تربیت نیروی انسای از محل منابع دولتی توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

فقر آموزشی ، فرهنگ فقر ، فقر ، آموزش