بررسی تطبیقی مولفه های نظریه حکمرانی خوب و آموزه های سیاسی شاهنامه

شاهنامه از جمله آثار ادبی فاخر ایران زمین است که شهرتی جهانی دارد و با دقت و کاوش می توان از ابعاد و زوایای گوناگون به لایه های زیرین اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آن مقطع زمانی و البته دیدگاه مترقی سراینده ابیات آن پی برد. از طرفی طی دو دهه گذشته نظریاتی در خصوص مفهوم نوین "حکمرانی خوب" در میان اندیشمندان و سازمان ها (از جمله بانک جهانی) مطرح شده که برخی اصول و قواعد آن نیز تبیین شده است. در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای و توصیفی به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که آیا میان آموزه های سیاسی شاهنامه و مولفه های حکمرانی خوب وجوه اشتراکی وجود دارد. برای پاسخ به این سوال با استفاده از روش توصیفی و با مطالعه اسناد کتابخانه ای به تبیین برخی آموزه های سیاسی شاهنامه پرداخته شده و سپس با بررسی دیدگاه های مربوط به مفهوم نوین "حکمرانی خوب" سعی شده به وجوه اشتراک این دو دیدگاه پرداخته شود. فرضیه تحقیق عبارتست از اینکه هرچند شاهنامه و ابیات ان مربوط به چندین قرن گذشته است لیکن آموزه های سیاسی مترقی آن وجوه اشتراکی با اندیشه های "حکمرانی خوب" که امروزه به عنوان نظریات جدید مطرح شده است؛ دارد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، حکمرانی خوب ، فر ایزدی ، داد ، خرد