بررسی نقوش روایتگر داستان های شاهنامه در سفالینه های دوران سلجوقی با محوریت داستان های بهرام گور

سفالگری از دیرینه هنرهایيست که انسان جهت رساندن پیام و احساس دروني خویش از آن بهره برده و این هنر تجليگاه باورها و اعتقادات وی است. نقوشي که بر سفالینه ها نقش مي بندد یکي از مهمترین عرصه ها در بیان علایق هنرمندان ایراني بوده است و سفال دوره سلجوقیان از مهمترین آنهاست، عليرغم محدودیت تصویرسازی در دوران اولیه اسلام، سفالینه های سلجوقي پهنه وسیعي از داستان ها و نمادها را در خود جای داده و از جمله مضامیني که بر روی این سفال ها خودنمایي مي کند، داستان های شاهنامه بوده است. اما هدف از انجام این پژوهش، بررسي تصاویر داستان های بهرام و آزاده در شاهنامه که بروی سفال های سلجوقي نقش شده است و علل حضور این داستان ها بر روی سفالینه ها چیست؟ پژوهش در جهت پاسخگویي به سوالات ذیل خواهد بود، چه داستان هایي بیشتر از بهرام گور بر روی سفال های سلجوقي تصویر شده است؟ چرا این داستان ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند؟ تحقیق پیشرو به روش تحلیلي و توصیفي انجام شده و جمع آوری مطالب به روش کتابخانه ای و اینترنتي صورت پذیرفته است. از برآینده این بررسي مي توان نتیجه گرفت، داستان های بهرام گور، از دیرباز در فرهنگ ایران سینه به سینه منتقل شده است و به همین جهت پهنه وسیعي از تصاویر سفالینه ها را به خود اختصاص مي دهد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، سلجوقیان ، سفالینه ، نقوش روایتگر