بررسی گونه های طنز در شاهنامه فردوسی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,033
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
OSPL03_022
تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1400
چکیده مقاله:
طنز یکی از گونه های ادبیات غیر جد و شوخ طبعی است؛ که در آثار کلاسیک بزرگان ادب فارسی می توان نمونه های فراوانی جست، شاهنامه فردوسی نیز که یک اثر حماسی است، همانند بسیاری از آثار فاخر ادبی رگه هایی از طنز و هجو در آن وجود دارد. موضوع این پژوهش بررسی گونه های طنز به کار رفته در اشعار حکیم طوس در شاهنامه است، هدف از این پژوهش عبارت است از تبیین مفهوم طنز و هجو و بررسی اشعار طنز گونه در شاهنامه و شیوه طنز پردازی فردوسی در داستان های شاهنامه می باشد؛ روش پژوهش اسنادی- تحلیلی (کتابخانه ای با استفاده از منابع چاپی و الکترونیکی) است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که فردوسی با بکار گیری هوشمندانه طنز در اشعار خود ضمن آنکه داستان های حماسی را از حالت خشک و جدی بیرون آورده با طنز آفرینی فاخر و عفیف رزائل اخلاقی را با زبانی شیرین به باد انتقاد می گیرد.
نویسندگان
حسین مقدسی نیا
باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاداسلامی،کرمانشاه،ایران
طیبه نعمتی داورپناه
شاعر و پژوهشگر