بازنمایی نمودهای «شر» در داستان رستم و شغاد شاهنامه

خیر و شر دو مفهوم در تضاد و تقابل همیشگی با هم و درعین حال مکمل و ایجاد کننده معنی برای هم هستند. شر همواره با ذات خود به قصد خرابی و نابودی قدم برمی دارد و خیر به تقابل آن برمی خیزد. قلمرو این مبارزه بسیار گسترده و از روح و روان آدمی تا کل گیتی را شامل می شود. ادبیات نیز همچون سایر عرصه ها ها محلی است برای تلاقی و جدل این دو مفهوم با هم. در بیشتر آثار نظم و نثر می توان نمونه های فراوانی از این کشمکش ها را مشاهده نمود. شاعر حماسه سرایی چون فردوسی نیز که همواره دغدغه اش سربلندی پهلوانان و مردمان ایران زمین است شعرش محل عرض اندام این دو مفهوم است. یکی از داستان های شاهنامه که در آن تقابلی دائمی از خیر و شر در تمام جنبه ها مشهود است داستان رستم و شغاد است، که یکی نماد خیر و دیگری نمادی از شر دسیسه و توطئه است. در این مقاله سعی بر آن خواهیم داشت تا ضمن تببین انواع شر در آثار ادبی به صورتی اختصاصی به بررسی نمونه های آن در داستان رستم و شغاد و نقد آ نها بپردازیم.

کلیدواژه ها:

رستم و شغاد ، شاهنامه ، شر ، خیر و شر